بیت الحمد

«بيت» در لغت به معناي خانه و «حمد» به معناي ستايش و ثنا است.

اين واژه در برخي روايات مهدويّت به کار رفته و از آن به عنوان

جايگاهي مربوط به حضرت مهدي ‏عليه السلام ياد شده است.

مفضل گويد: شنيدم امام صادق ‏عليه السلام فرمود:

«اِنَّ لِصَاحِبِ هَذا الاَمْرِ بَيتاً يُقَالُ لَهُ بَيْتُ الحَمْدِ فِيهِ سِراجٌ يَزهَرُ مُنذُ وُلِدَ اِلَي يَوْمَ يَقُومُ بِالسَّيفِ لا يُطْفَأ» [1]

؛ «همانا صاحب اين امر را خانه ‏اي است که بدان «بيت الحمد» گويند.

در آن چراغي است که روشني مي ‏بخشد و از آن هنگام

که صاحب الامر زاده شده تا روزي که با شمشير قيام کند، خاموش نخواهد شد».

اگرچه به روشني جايگاه اين خانه و چگونگي روشنايي بخشي چراغ آن،

بيان نشده است؛ ولي احتمال مي‏رود مقصود يک معناي کنايي باشد

که با ولادت آخرين حجّت الهي، چراغ هدايت بشر با فروغي هر

چه بيشتر به پرتو افشاني پرداخته و زمين را از نور وجود خود آکنده ساخته است.

اين روايت با همين مضمون از امام باقرعليه السلام نيز نقل شده است. [2] .

گفتني است اين واژه در منابع اهل سنّت نيز آمده است؛ ولي به معناي خانه ‏اي است که در بهشت ساخته مي‏شود. [3] .

پی نوشت ها:
[1] الغيبة، ص 239، ح 31.
[2] کتاب الغيبة، ص 467، ح 483.
[3] ر.ک: تفسير قرطبي، ج 2، ص 177؛ تفسير ابن کثير، ج 1، ص 199؛ سنن ترمذي، ج 3، ص 341؛ مسند احمد، ج 4، ص 415.

سیمای کوفه در هنگامه ی خروج سفیانی

«سپاه سفیانی وارد کوفه می شوند و احدی را فروگذار نمی شود، جز اینکه به قتل می رسانند.» (1)
«بعد از آن سفیانی هفتاد هزار لشکر به «کوفه» می فرستد. آنها مردم کوفه را یا می کشند یا دار می زنند یا اسیر می گیرند.» (2)
  «همچنین سفیانی صد و سی هزار نفر لشکر را به کوفه اعزام می دارد و در «روحاء» و «فاروق» فرود می آیند، در آنجا سی هزار نفر آنها حرکت نموده و در کوفه در محل قبر حضرت هود (علیه السلام)، واقع در «نخلیه» فرود می آیند و در روز عید قربان بر مردم حمله می آورند.» (3)

بقیه در ادامه مطلب

**سیمای اهل کوفه در آیینه ی روایات**
با توجه به اینکه اهالی کوفه همواره پشتیبان اهل بیت عصمت و طهارت (علیه السلام) بوده اند، نکوهش های فراوانی در مورد آنها از سوی دشمنان به عمل آمده است، بنابراین احادیث مربوط به کوفه و «ظهر کوفه» را با روایاتی پیرامون «اهل کوفه» پی می گیریم:
امام باقر (علیه السلام) در این باره فرمودند:
«إنَّ وَلایَتَنَا عُرِضَتْ عَلَی أهْلِ الأمصَارِ فَلَمْ یَقْبَلْهَا قَبولَ أهْلِ الکُوفَهِ بِشَیء»(1)
«ولایت ما به اهل شهرها عرضه شد، اهالی هیچ شهری همانند اهل کوفه آن را نپذیرفتند.»

بقیه در ادامه مطلب

امام صادق (علیه السلام) در پشت «کوفه» در سه جا از مرکب خود پیاده شد و در هر یک، دو رکعت نماز گزارد. ابوالفرج سِنْدی که در محضر امام (علیه السلام) بود، عرضه داشت: این سه مورد که نماز گزاردید، کجا می باشند؟
فرمودند: «نخستین محل، محل قبر حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است و محلّ دوم محلّ دفن سر مبارک حضرت امام حسین (علیه السلام) بود و محلّ سوم منبر حضرت قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) است.» (1)

امام باقر (علیه السلام) در ضمن یک حدیث طولانی که در مورد کیفیت بنای «کعبه ی معظّمه» توسط حضرت آدم (علیه السلام) به تفصیل سخن گفته، در مورد ارکان چهارگانه ی آن فرمودند: «فَرَفَعَ قَواعِدَ البَیْتِ الحَرامِ بِحَجَرٍ مِنَ الصَّفا و حَجَرٍ مِنَ المَرْوَهِ و حَجَرٍ مِنْ طُورِ سَیْنَاءَ وَ حَجَرٍ مِنْ جَبَلِ السَّلامِ و هُوَ ظَهْرُ الکَوفَه » (2)
«عمودهای بیت را با سنگی از صفا و سنگی از مروه و سنگی از طور سینا و سنگی از «کوه السّلام» که پشت کوفه است، ساخت و بالا برد.»

بقیه در ادامه مطلب

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
«بِظَهْرِ الکُوفَهِ قَبْرٌ لَا یَلُوذُ بِهِ ذُو عَاهَهٍ إلَّا شَفَاهُ الله؛» (۳)
«در پشت کوفه قبری هست که هیچ صاحب مرضی به آن پناه نمی برد؛ جز اینکه خداوند او را شفا می دهد.»
معجزات و کرامات باهره ای که در «حرم مولای متّقیان (علیه السلام)» مشاهده گردیده، بیرون از شمار است، فقط اشاره می کنیم که ابن بطوطه در این باره می نویسد:
از این روضه کرامت ها ظاهر می شود که منشاء عقیده ی مردم بر اینکه قبر علی (علیه السلام) آنجاست، همان کرامت ها می باشد.

بقیه در ادامه مطلب

«انطاکيه» يکي از قديمي ‏ترين شهرهاي شام بود که به گفته برخي، در سيصد سال قبل از مسيح ‏عليه السلام بنا گرديد. [1] .
«انطاکيه» براي مسيحيان مانند «مدينه» براي مسلمانان است، آنجا پس از «بيت‏ المقدس» به عنوان دوّمين شهر مذهبي مسيحيان به حساب مي‏آيد؛ چرا که حضرت مسيح دعوت خود را از بيت ‏المقدس آغاز نمود . به همين جهت در قرآن مجيد از اين شهر، بخصوص سخن به ميان آمده است.بقیه در ادامه مطلب

«البَيْتُ‏المُقَدَّس» يا «بَيتُ المَقدِس» يا «قُدس».

اين شهر در غرب آسيا و شمال خاورميانه، در فلسطين واقع شده است.
اوّلين قبله مسلمين است.
قداست اين شهر بسيار است. آن را پيامبران بنا کرده ‏اند داوودعليه السلام و سليمان ‏عليه السلام در اين شهر حشمت داشتند. [1] خداوند در همين جا زکرياعليه السلام را به يحيي‏ عليه السلام بشارت داد. جبال و طير را در بيت‏ المقدس براي داوودعليه السلام مسخر ساخت. [2] هاجر از کوثا به بيت‏ المقدس هجرت کرد. موسي‏ عليه السلام در اينجا به نور رب العزة نگريست و در همين جا با خداوند تکلم کرد. [3] مريم عذرا در بيت المقدس وفات يافت عيسي بن مريم در همين جا به دنيا آمد و عروج کرد. حضرت محمدعليه السلام مدت‏ها رو به بيت ‏المقدس نماز مي‏گزارد [4] و اسراي آن حضرت به اينجا و معراج آن حضرت از همين جا بود. [5]

بقیه در ادامه مطلب

«قرقيسا» نام شهري در کنار فرات در شمال سوریه امروزی (محل کنونی شهر بصیره در شرق دیرالزور) و آوردگاه سفياني در زمان قيام قائم (عج) است.
امام علي عليه السّلام مي فرمايد: «سفياني بر دشمنان در شام پيروز مي شود بعد از آن بين او و دشمنان ديگرش در «قرقيسا» جنگي روي مي دهد که پرندگان آسمان و درّندگان زمين از باقي مانده هاي کشته ها سير مي شوند. (1)

زمان  نبرد قرقیسیا در ماه شوال و میان دو رخداد بزرگ روی می‌دهد:

نخست خروج سفیانی

• دوم ظهور امام مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف

• پیشینهٔ درگیری‌ها در منطقهٔ قرقیسیا

  در پی جنگ داخلی سوریه شهر بصیره در دیرالزور به تصرف معارضان مسلح مخالف بشار اسد درآمده‌است.از بهار ۱۳۹۳ درگیری‌هایی گسترده میان دو گروه تروریستی داعش و

  النصره در شرق دیرالزور از جمله بصیره درگرفته‌است. درگیری‌ها بیشتر بر سر منبع‌های نفتی این منطقه است. عمدهٔ ذخیره‌های نفتی سوریه در شرق این کشور است.

• (1-«عقد الدّار»، ص 87)

• منبع :المنار
  

•  

خسف البیداء

«بَيْداء»، نام سرزميني ما بين مکّه و مدينه است. زماني كه سپاه سفیانی (سیصد هزا رنفر ی )براي دستگيري حضرت مهدي عجل الله تعالی فرجه الشریف راهي مكه مي‌شوند، براي استراحت در منطقه بيداء توقف مي‌کنند و  از آسمان به زمين بيداء دستور داده مي‌شود تا آنان را در خود فرو برد و جز چند نفر براي عبرت ديگران، بقيه لشگر سفياني به زمين فرو مي‌روند.

خسف به معناي فرو رفتن و بيداء، نام سرزميني بياباني و خالي از آب و گياه، ميان مکّه و مدينه است مقصود از فرو رفتن در سرزمين بيداء، حادثه‌اياست که براي سپاه سفياني در آن منطقه رخ مي‌دهد.

- كمال ‏الدين و تمام النعمة، ج2، ص678، باب25، ح

کوه رضوی، نام کوهی است در هفت فرسخی مدینه، نزدیک شهر ینبع. این کوه به عنوان یکی از پناهگاه‏های حضرت مهدی(ع) در روایات مطرح شده است. پس از آن که حضرت مهدی علیه السلام از مدینه خارج می‌شود و توسط سپاه سفیانی تحت تعقیب قرار می‌گیرد، برای مدتی در اختفا به سر می برد. از امام سجاد علیه السلام روایت شده که حضرت مهدی علیه السلام در راه مدینه به مکه، با جبرئیل برخورد می‌کند و همراه او به کوه رضوی می‌رود.
اختفای حضرت مهدی علیه السلام، پانزده روز به طول می‌انجامد، زیرا در این مدت، امام نفس زکیه را برای دعوت مردم مکه به مسجدالحرام اعزام می‌کند، ولی نفس زکیه به شهادت می‌رسد. پانزده روز بعد، خود امام وارد مسجد الحرام می‌شود. امام صادق عليه السّلام از «کوه رضوي» بحث کرده، در پايان مي فرمايد:«از هر درخت ميوه در آن هست، و چه پناهگاه خوبي است براي شخص خائف، وه چه پناهگاه خوبي، صاحب اين امر را در آن دو غيبت است، يکي کوتاه و ديگري طولاني.»
در دعاي ندبه هم مي خوانيم:
«لَيْتَ شِعْري أيْنَ اسْتَقَرَّت بِکَ النّوي بَل أيُّ أرْضٍ تُُقِلُّکَ أوْ ثَري أبِرَضْوي أوْ غَيْرَها أمْ ذي طُوي
: کاش مي دانستم که کجا دلها به ظهور و آرام و قرار خواهد يافت، در کدامين سرزمين اقامت داري؟ در سرزمين «رضوي» يا غير آن؟ يا در ديار «ذي طوي» متمکّن گرديده اي؟

منابع:
‌بحارالانوار، ج 52، ص 213، حدیث 65. ص 306 ص 79
بحار الانوار 52 / 306 حدیث 79

«بحار الانوار»، ج 52، ص 153 و «الغيبة»، نعماني، ص 163)