نسیم شمال و زمان وصال

اطاعت از فرمايش «براي تعجيل فرج امام زمان(عج) بسيار دعا کنيد که آن فرج شما است» و این به سبب فوایدی است که بر این دعا مترتّب

است؛ از جمله فواید زیر می‌باشند:

2. اين دعا سبب زياد شدن نعمت‌هاست؛

3. اظهار محبّت قلبي است؛

4. نشانه انتظار می‌باشد؛

5. زنده کردن امر ائمّه اطهار(ع) است؛

بقیه در ادامه مطلب

ابوحمزه ثمالی، نقل می کند: به حضرت صادق‏(ع) عرضه داشتم: «فدايت شوم! سنّم بالا رفته و استخوانم سست گشته و مرگم نزديک شده است و مي ‏ترسم پيش از آن‏که اين امر [حکومت شما] را دريابم مرگم فرا رسد.» فرمودند: «اي ابوحمزه! هرکه به ما ايمان آورد و حديث ما را تصديق کرد، و به انتظار دوران ما نشست مانند کسي است که زير پرچم قائم‏ (ع) کشته شود؛ بلکه به خدا سوگند! زير پرچم رسول خدا(ص) [به شهادت رسد].» (3)
اگر تا امروز باور نکردید که راه شهادت همیشه باز است، امروز باور کنید. منتظران، شهیدند...

پی نوشت

3. البرهان: 293:4؛ به نقل از موسوی، همان.

مراقب باشیم انتظارما ،انتظار یهودی نباشد!

«همین انتظار كه امروز ما نسبت به حضرت مهدی (عج) داریم، یهود نسبت به پیامبر اسلام داشتند. یهودیان بر اساس همین انتظار... به سوی مدینه روانه شدند و در اطراف آن خیبر، فدك و... سكنی گزیدند تا به هنگام ظهور پیامبر آخر الزمان نخستین بیعت كنندگان با او باشند... اما وقتی پیامبر موعود به رسالت مبعوث شد، نه تنها با او بیعت نكردند، بلكه در مقابل انجام رسالتش خدعه، توطئه و صف آرایی كردند. آنها گمان می كردند كه فاصله شان با پیامبر فاصله زمانی است، در حالیكه با آن حضرت، فاصله ی اخلاقی داشتند.

توصيه به خواندن زيارت آل ياسين

امام زمان (ع) در توقيع شريفي مي فرمايد: «هرگاه خواستيد به وسيله ي ما به خداوند بلند مرتبه توجه کنيد و به سوي ما روي آوريد، همانگونه که خداوند متعال فرموده است بگوئيد: ... سلامٌ علي آل ياسين.... .»(1)

 توصيه به خواندن دعاي ندبه

يکي از بازرگانان اصفهاني که مورد اعتماد گروهي از دانشمندان بود، در عالم رؤيا به محضر امام زمان (ع) مشرف مي شود و از ايشان مي پرسد: «فرج شما کي خواهد رسيد؟» مي فرمايند: «نزديک است، به شيعيان ما بگوئيد دعاي ندبه را روزهاي جمعه بخوانند.» (2)

بقیه در ادامه مطلب

وظایف منتظران  قسمت سوم


 3- محبوب نمودن او میان مردم

و اين امر دلالت دارد تمام آنچه در امر دوم بيان کرديم{ارسال قبلی}،

 به جهت دلالت عقل بر اين‏که هر کس محبّتش واجب و نيکو است، سزاوار است او را محبوب نمود.

و نيز دلالت مي‏کند بر آن محتواي فرموده خداي تعالي در حديث موسي (‏ع) که:

مرا در ميان آفريدگانم محبوب ساز....

و به طور صريح بر آن دلالت مي‏کند، آنچه در «روضه کافي» به سند خود، از حضرت ابي عبد اللَّه صادق (‏ع) آورده که فرمود:

 خداوند رحمت کند بنده ‏اي که ما را نزد مردم محبوب نمايد و ما را در معرض دشمني و کينه‏ توزي آنان قرار ندهد.

 همانا به خدا سوگند! اگر سخنان زيباي ما را براي مردم روايت مي‏کردند، به سبب آنان عزيزتر مي‏شدند و هيچ کس نمي‏توانست بر آنان وصله‏ اي بچسباند،

 ولي يکي از آنان کلمه ‏اي را مي‏شنود، پس ده کلمه از پيش خود بر آن مي ‏افزايد. [1] .

و در مجالس صدوق ‏رحمه الله به سند خود آورده، از امام صادق (‏ع) که فرمود:

خداوند رحمت کند بنده ‏اي را که مودّت مردم را به سوي ما کشاند و به آنچه مي‏شناسند، با آنان سخن بگويد و آنچه را منکرند، واگذارد. [2]

(کتاب مکیال المکارم فی فوائد دعا للقائم)

[1] روضةالکافي، 229 ح 293.
[2] أمالي، 61.

وظایف منتظران  قسمت دوم


2- محبت او بطور خاص

بدان‏که در وجوب محبت تمام ائمه معصومین (علیه السلام) ترديدي نيست و اين‏که دوستي ايشان بخشي از ايمان و شرط قبولي اعمال است.
 ولي در اهتمام به محبّت مولايمان حضرت حجّت (‏ع) خصوصيتي هست که سبب شده به طور خصوص به آن امر گردد؛
و اين از دو جهت است :

 به جهت عقل :

توضيح اين‏که سرشت‏ها بر محبّت کسي که به آن‏ها نيکي کند و هرکه واسطه احسان به. آن‏ها باشد، ساخته شده است،
و در مجالس صدوق ‏رحمه الله به سند خود، از ابن عباس آمده که گويد:

 رسول خدا (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمود:
 خداوند را دوست بداريد، به جهت آنچه از نعمت‏هاي خويش به شما مي‏دهد و مرا به جهت دوستي خداي - عزّوجلّ - دوست بداريد و اهل بيتم را به خاطر دوستي من دوست بداريد.

و به جهت نقل :

سيد محدّث بحراني‏ رحمه الله در کتاب «غاية المرام» [1] به نقل از نعماني، به سند خود {بعد از شرح طولانی اتفاقات شب معراج) ، از رسول خدا (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) روايت آورده که فرمود:

 اينان امامان هستند و اين قائم است حلالم را حلال و حرامم را حرام مي‏نمايد و از دشمنانم انتقام مي‏گيرد.

اي محمد! او را دوست بدار، که من او را و دوست دارنده او را دوست دارم.

اين حديث دلالت دارد بر اين‏که در محبّت آن حضرت ويژگي ‏اي هست که مقتضي امر مخصوص از سوي خداي تعالي گرديده، با اين‏که محبّت همه امامان (‏ع) واجب است.

(کتاب مکیال المکارم فی فوائد دعا للقائم)


[1] غاية المرام، 188 باب 23 ح 101.

وظایف منتظران  قسمت اول


  1- تحصيل شناخت صفات و آداب و ويژگيهاي آن جناب

شناخت صفات و آداب و ويژگيهاي آن جناب به دليل عقل و نقل لازم مي‏باشد:

 دليل عقل
 
چون ما به خاطر اين ‏که به ديدار مولايمان و امام زمانمان مشرَّف نشده‏ايم از شناختن آن حضرت به صورت محروم مانده ‏ايم،
 بنابراين اگر کسي در اين زمان ادعا کند که من صاحب الزمان هستم. راست و دروغش را جز به دو امر نمي‏توان دانست:

يکي آشکار شدن معجزه به دست او،

و ديگر ظاهر شدن نشانه ‏هايي که ائمّه اطهار براي امام قائمي که در انتظارش هستيم بيان کرده ‏اند.

دليل نقل
 
شيخ صدوق از حضرت ابوالحسن موسي بن جعفر (علیه السلام) روايت آورده که فرمود:
 هر کس در چهار چيز شک کند به تمام آنچه خداي - تبارک و تعالي - نازل فرموده کفر ورزيده است {که} يکي از آن‏ها شناختن امام در هر زمان از جهت شخص و صفات او مي‏باشد.
و بر وجوب شناخت مولايمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) روايات و اخبار بسياري دلالت مي‏کند

از جمله: در کتاب {اصول کافی} به سند خود از فضيل بن يسار آورده که گفت:
از حضرت امام صادق‏ (علیه السلام) درباره فرموده خداي - تبارک و تعالي - پرسيدم :
«يَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإمامِهِمْ»؛ [1]
روزي که هر مردمي را به امامشان فرا مي‏خوانيم.

فرمود:
 اي فضيل! امام خود را بشناس که اگر امامت را شناختي پيش‏تر شدن اين امر يا به تأخير افتادن آن، بر تو زيان نرساند، و هر کس امام خود را بشناسد سپس پيش از آن‏که صاحب اين امر قيام کند بميرد، به منزله آن است که در ارتش آن حضرت نشسته باشد، نه، بلکه به منزله کسي است که زير پرچمش نشسته باشد.

راوي گويد: بعضي از اصحاب آن حضرت گفتند: به منزله کسي است که با رسول خدا (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) به شهادت رسيده باشد. [2]

شناخت جز به دو امر حاصل نمي‏گردد :
يکي: شناختن شخص امام (‏ع) به نام و نسب.
دوم: شناخت صفات و ويژگي‏هاي او.
به دست آوردن اين دو شناخت از اهمّ واجبات مي‏باشد.
پس هرگاه فرد مؤمن آن نشانه‏ ها را شناخت و از آن مکارمي که براي آن حضرت هست آگاه گرديد به هر صدايي گوش نخواهد داد، و بين راستگو و دروغگو فرق خواهد گذاشت.

(کتاب مکیال المکارم فی فوائد دعا للقائم)


 [1] سوره اسراء، آيه 71.
[2] اصول کافي، 371:1.
[3] الغيبة نعماني، 65.