ولی خوشحالیم که این خبر را اعلام کنیم که این آخر شیطنت ابلیس است. هر چند او دردسرهای زیادی برای مؤمنین ایجاد کرد و می کند ولی این پایان کار اوست. (2)

در نهایت امام پیروز میدان می شود و فرصت و «وقت معلوم» شیطان پایان می پذیرد. او در مسجد کوفه در حالی که روی زانوهایش راه می رود چنین مکالمه ای با امام خواهد داشت:

«وای بر من در این روز!»

البته من مطمئن نیستم که امام زمان (عج) پاسخ او را می دهند یا خیر ولی این را می دانم که موهای پیشانی او را می گیرند و او را می کشند. (3)

البته برخی معتقدند پیامبر اکرم (ص) و یا امیرالمومنین (ع) او را روی سنگی در بیت المقدس به قتل می رسانند. (4)

در هر حال شیطنت های ابلیس پایان می پذیرد و در این قسمت، او و سپاهش به جهنم ملحق می شوند. دلمان نمی آید این روایت زیبا را به شما تقدیم نکنیم. این روایت در کتاب اسرار آل محمد (ص) نقل شده است:

ابلیس در قیامت با خلیفه ی دوم روبه رو می شود در حالیکه خودش یک افسار به گردن دارد و او دو افسار و هر دو به سمت جهنم می روند. ابلیس می گوید:
«تو چه کرده ای که با دو افسار تو را می برند؟»

خلیفه ی دوم پاسخ می دهد:
«تو هر چه خدا گفت به مردم گفتی انجامش نده، ولی من هر چه خدا گفت، آیینی مخالفش ساختم و آن را به مردم ارائه کردم و گفتم آنچه من می گویم انجام دهید.»

امان از نفس امّاره...


پی نوشت:
1.       سوره ی حجر آیات 34 - 40
2.       مقاله از ظهور تا قیامت، ماهنامه موعود، شماره 97
3.       بحارالانوار، ج2، ص231
4.       السلمی السمرقندی، محمدبن مسعودبن عیاشی، تفسیر العیاشی، ج 2، ص 262.

منابع:
1.       مطهری نیا، محمود، مقاله ی از ظهور تا قیامت، ماهنامه ی موعود، ش 97
2.       صدر، محمد، تاریخ پس از ظهور، صص 495 - 498
3.       مقاله ی ابلیس دشمن فرزند آدم، موعود ش 97
4.       احمدی، مصطفی، مقاله ی مرگ شیطان، ماهنامه ی موعود شماره ی 15