ﺁﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ...
ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﻭ ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺖ ﻭ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺖ
ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﺷﮏ ﺑﺮﯾﺰﯾﻢ
ﻋﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺩ ﻣﺎ ﺟﻤﺎﻋﺖ
ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﺷﻠﻮﻍ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﻧﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﭘﺮ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺧﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ
ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮔﻮﺷﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﺭﻭﺯﻣﺮﮔﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﻭﺭﻕ ﻣﯿﺰﻧﺪ ﻭ ﻣﯿﺒﯿﻨﺪ
ﻣﺎ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﺩﻝ ﺗﻨﮕﯿﻢ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ
ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺎﻧﻤﺎﻥ ﮔﺮﺍﻥ ﺷﺪ
ﻭﻗﺘﯽ ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺮ ﻣﺎ
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﻮﻥ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﺑﺮ ﻭﻓﻖ ﻣﺮﺍﺩ ﻧﺒﻮﺩ
ﻭﻗﺘﯽ ......
ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺁﻗﺎ
ﮔﻮﺵ ﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﯽ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﮐﻪ
ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﺟﺰﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻤﺎﻋﺘﻢ...